Poli (etylen 2,5-furandikarboksylan) (PEF) jest bardziej podatny na degradację indukowaną UV w porównaniu z konwencjonalnymi tworzywami sztucznymi, takimi jak PET lub poliwęglan. Promieniowanie ultrafioletowe (UV) z światła słonecznego może rozbić łańcuchy polimerowe w PEF, powodując pogorszenie powierzchni, zanikanie koloru i zmniejszenie siły mechanicznej w czasie. Ten proces foto-degradacji może prowadzić do tego, że materiał staje się bardziej krucha, zwiększając prawdopodobieństwo pęknięć lub złamań, szczególnie w zastosowaniach o wysokim stresie. Stabilizatory UV lub dodatki mogą być włączone do polimeru podczas procesu produkcyjnego w celu poprawy jego odporności na światło UV, co może pomóc złagodzić długoterminowe uszkodzenia spowodowane ekspozycją na światło słoneczne.
Ubezpieczalność odnosi się do zdolności materiału do wytrzymywania stresorów środowiskowych, takich jak wilgoć, ciepło, zimno i wiatr bez utraty jego funkcjonalności. PEF, będący biopolimerem, jest bardziej wrażliwy na wchłanianie wilgoci niż tradycyjne tworzywa sztuczne, takie jak PET. Może to spowodować niestabilność wymiarową, gdy jest narażona na wysoki poziom wilgotności lub wody. Ponieważ materiał pochłania wilgoć, może doświadczyć obrzęku lub zmiękczania, co może wpływać na jego właściwości mechaniczne, takie jak wytrzymałość na rozciąganie i elastyczność. W środowiskach zewnętrznych może to prowadzić do deformacji i zużycia z czasem. Reakcja PEF na zmienne temperatury może powodować kruchość w zimniejszych klimatach lub zmiękczenie w cieplejszych środowiskach, co wpływa na wydajność materiału w ekstremalnych warunkach pogodowych.
Aby poprawić pogodowość PEF w zastosowaniach na zewnątrz, producenci często eksplorują materiały kompozytowe lub technologie powlekania. Na przykład PEF można mieszać z hydrofobowymi dodatkami w celu zmniejszenia wchłaniania wilgoci i poprawy wodoodporności. Ponadto powłoki oporne na UV można zastosować do produktów opartych na PEF, aby rozszerzyć ich trwałość na zewnątrz. Powłoki te działają jako bariera między polimerem a pierwiastkami, znacznie zmniejszając uszkodzenia spowodowane ekspozycją na światło słoneczne i warunkami pogodowymi. Inne podejście obejmuje zintegrowanie wielowarstwowych struktur, w których PEF służy jako warstwa rdzenia, podczas gdy warstwy zewnętrzne zapewniają dodatkową ochronę przed stresorami środowiskowymi. Te innowacje pomagają zwiększyć wydajność PEF do długoterminowego użytkowania na świeżym powietrzu, szczególnie w materiałach opakowań i budowlanych.
Podczas gdy PEF ma potencjał w opakowaniach na zewnątrz, na przykład w przypadku butelek do napojów lub produktów rolnych, jego odporność na promieniowanie UV i odporność na warunki pogodowe ograniczają obecnie jego powszechne zastosowanie w takich dziedzinach bez dodatkowego obróbki. W przypadku krótkoterminowej ekspozycji na zewnątrz PEF może odpowiednio działać, ale przez dłuższy czas materiał może wymagać ulepszeń, aby zapobiec degradacji. Opakowanie oparte na PEF może być odpowiednie do środowisk, w których narażenie na światło słoneczne lub trudne jest minimalne lub gdzie można zastosować dodatkowe zabiegi ochronne. Jednak w przypadku trwałego lub długoterminowego stosowania w środowiskach zewnętrznych PEF wymagałoby dodatkowych środków ochronnych, takich jak powłoki blokujące UV lub kompozyty mieszane w celu zwiększenia życia usług i odporności na pogodę.
W porównaniu z PET, PEF jest mniej odporny na promieniowanie UV i wietrzenie bez specjalistycznego leczenia. PET naturalnie wykazuje lepszą stabilność UV ze względu na jego strukturę molekularną, która pozwala lepiej wytrzymać ekspozycję na zewnątrz bez doświadczenia tego samego stopnia foto-degradacji. Podczas gdy PEF oferuje doskonałe właściwości mechaniczne, takie jak siła i elastyczność, ustalona wydajność PET w aplikacjach zewnętrznych, takich jak butelki napojów, opakowanie żywności i części motoryzacyjne, zapewniają przewagę konkurencyjną w zakresie ekspozycji UV i odporności pogodowej. Aby konkurować z PET w aplikacjach na zewnątrz, PEF musi być wzmocnione dzięki dodatkom lub powłokom, aby zapewnić niezbędną ochronę UV i odpoatkowanie, szczególnie w przypadku produktów, które podlegają długoterminowej ekspozycji na słońce, ciepło i wilgoć.